Prijevod:
OBLAK OD SAMOGLASNIKA
“Odjednom
Magle
I oblaci
Uzvišili na nebu neviđeni prizor
Kao da su se bijeli radnici
Razmravili
Otkad je duša ozlobljena
štrajk nebu objavila.“
Ti si Mayakovsky,
Poznata i priznata Lična imenica,
ja sam od Mijakovskih
Razlika od dva samoglasnika A i I
Dva pjesnika Veliki i Mali
Dva raskrvavljena Planeta
Ja nisam Vladimir
U odjeći od presječenih
Oblaka i neba
Niti sam zvijezda
Ovješena o kandelabre
Na ruskim ulicama
Živimo u dva džepa
Jedan iz devetnaestog stoljeća
I jedan iz dvateset i prvog već
Vremenska razlika ne
Para šavove
Linije se spajaju
Prepliću i odvajaju
Vremena i prostori
Su Daleki a Bliski
Ljudi su Različiti
Al ipak Isti
Boli su poznate, a nepoznate
Na krovu
Otvorena vrata
Dragi Myakovsky
Pjesmu ti je Mijakovska
Poslala.
Original:
ОБЛАК ОД САМОГЛАСКИ
,,Наеднаш
магли
и облаци
извишија на небото невидена сцена,
како бели работници
да се размравија
откога со душа озлобена
штрајк на небото му објавија.“
Ти си Mayakovsкy
позната и призната Лична именка
Јас сум на Мијаковски
Разлика од:
две самогласкиА и И
двајца поети Голем и Мал
две раскрвавени Планети
Јас не сум Владимир
во облека од пресечени
облаци и неба
ниту сум ѕвезда
што ја разгорува страста
обесена на канделабрите
по руските улици
Живееме во
два џеба:
едниот од деветнаесеттиот век,
а другиот од дваесет и првиот – веќе
Временската дистанца не ги
распарува шевовите
Линиите се спојуваат
Преплетуваат, а Разделуваат…
Времињата и Просторите се
Далечни, а Блиски…
Луѓето се Различни, а сепак Исти…
Болките се познати, а Непознати…
На покривот
отворени врати
драг Mayakovsкy
песна Мијаковска
ти прати
STAKLENI BALON
Dan su pretvorili u noć.
Ulice su slijepe i prazne
bez ikakvih prolazaka
Izbrisani su svi tragovi
od buke svakodnevnog života.
Ljudi su iznutra, a životinje izvana.
Samo ptice u zraku i crni miševi na zemlji.
Konačno životinjske vrste
zamijenili su svoje uloge snažne-nemoćne vrste.
Pretvorili su svijet u medicinsku epruvetu.
Sve ljudske želje za slobodom kretanja ukorijenjene su u nama.
Svijet je zatvorio svoja vrata, a nama ostaje
udahnuti svaku kap života
kroz odraz staklenih prozora.
DVIJE TIŠINE
Dan svojim svilenkastim šapatom
najavljuje izlazak sunca
staklenim tišinama.
Samo pravi ljubavnici,
kad su međusobno slobodni,
najbolje nauče šutjeti u paru.
PRAZNINA
Za onoga šta piše
nema kraja.
Za onoga šta voli
Ima beskonačnost.
Za onoga tko živi bez svrhe,
postoji samo
jedan bijeli ponor.
VODNI ZNAK
Svi smo označeni
zastavom sa
šarenim ideogramom.
Tuđa šaka
nikad
ne priznaje
poraz.
Marina Mijakovska je pjesnikinja, esejistkinja, prozaistica i književna ktitičarka. Doctor je filoloških znanosti na Filološkom fakultetu „Blaže Koneski“ u Skopju. Od 2013 godine članica je Društva pisaca Makedonije. Radi u Nacionalnoj i sveučilišnoj biblioteci „Sv. Kliment Ohridski“ u Skopju. Dio pjesničkih radova (pjesama), esejistike i pripovjedaka objavljeno je u antologijama i u periodici u prijevodu na: engleski, hrvatski, srpski, albanski, rumunjski, češki, itd. Sudjelovala je na mnogim književnim festivalima u Makedoniji i inozemstvu.
Pjesničke knjige: Nomadska duša (2010);Koferi (2013);Psihoanalitička alkemija strasti (2013);Tirkiz u ljeta (2015); Postelja tišine (2015) i Kost (2019) .
Prozne knjige:Kućice (2014)
Knjiga kritike i eseji:Žanrovski polimer: Sanduče rukopise u obidu (2016) Modeli rodove identifikacije (2018) i Écriture féminine i roman: Prilog u feminističkoj teoriji žanra (2020).
Marina Mijakovska dobitnica je više književnih nagrada:Karamanov (2013); Makedonska književna avangarda (2014); Krste Čačanski (2014); Beli mugri (2015) i Nagrada Danica Ručigaj pri Društvo makedonskih pisaca (2019).