ТИ ЖИВЕЕШ ВО МЕНЕ ТАТО

Го слушам твојот глас,
како да ми довикуваш сега, тато.
Го чувствувам, твојот допир во мојата коса и
го слушам твојот здив сеуште тато.

Јас се уште те чувствувам тука тато!
Ете, тука,
тука во моето срце и душа.

Ниту небото,
ниту земјата,
никој и ништо не успеа да те исчезни тато.

Ти се уште си тука,
ти се уште ми шепотиш,
јас се уште ги слушам зборовите
за чесност и љубезност тато.

Се уште го гледам човекот,
со неуморно тело и дух.
Се уште и се уште, и уште повеќе
ти тука си тато.

Ти... ти живееш во мене, тато.

Original

Живот

Под сончеви зраци и
месечева светлина,
таму многу нешта има,
многу нешта има,
но само живот еден,
не секој може да има.

Живот еден,
не секој може да го има,
но во него многу нешта,
секој може да има.

Живот,
скап, богат, вреден, а
можеби и беден,
ама, и ваков и таков,
него само еднаш,
може да се има.

Тој живот,
живот носи,
и тој живот може ,
многу да коси.
Да коси, да боли,
да влече и пече,
тој живот може,
секого да го свлече.

Тој живот,
може и радост да блика,
срце да затрепери и душа да разигра,
тој живот може кај секого да затропа.

Тој живот,
многу нешта носи,
секој по пат го влече,
и тоа никој неможе да го спрече.

 

Prepjev

Život

Ispod suncevih zraka i
meseceve svetline,
tamo puno toga ima,
puno toga ima,
ali samo život jedan,
ne može svako da ima.

Život jedan
ne može svako da ima,
ali u njemu mnogo toga,
svako može da ima.

Život,
skup, bogat, vredan, a
možda i bedan,
ali i onakav i ovakav,
njega samo jednom
može da se ima.

Taj život,
život nosi,
i taj život može,
mnogo da kosi.
Da kosi, da boli,
da vuče i peče,
taj život može,
svakog da povuće.

Taj život,
može i radost da blika,
srce da zadrhti i duśu da razigra,
taj život može kod svakog da zakuca.

Taj život,
mnogo toga nosi,
svаkog po put ga vuče,
i niko to ne može da zaustavi.

 

.......................

ТИ

Еј, ти!
Ти што ме оддалечи од моето јас,
од моите мечти и соништа.
Ти што ми продри во мојата крв,
ти што ми ја зеде душата и срцето,
заедно со моите мечти.

Ти!
Ти кој не успеа да ме однесеш во твоите раце, како што сакаше и мислеше.
Ти кој ме оддалечи од моето јас,
но не успеа да ме претвориш во твоите замисли.
Ти кој не разбра што имам,
колку имам, колку можам и колку неможам.
Ти кој не успеа да бидам ти,
ти кој секогаш заминуваш,
кога не успеваш да бидам ти.

Ти!
За кој никогаш повеќе нема да бидам тука.
Ти!
Кој никогаш не разбра, дека никој не може да биде ти.

 

 

ПУСТА ДА Е КОРОНАТА

Ете, и тоа чудо се деси,
Корона, морало да дојде
и со тешко да си појде.

Пуста да е, пуста короната
оти не натера да си седиме во домата.

И ете, дома си седам јас
и таа не ми излегува од глава ниту за час.
Тешки мисли ми минуваат
и така деновите си заминуваат.

Ај пуста да е, пуста коронава
таа никого не бирала
секого собирала.
Во најскоро време да си оди
се молам јас,
се надевам ќе чујам за ова во секој час.

 

 

ТИ СИ МИ...

Љубов моја немирна...
Убост и страст..
Проклетство и волшебство.
Чувство мое необјасниво.
Откритие најскапоцено.
Пет букви од твоето име,
како пет гранки од љубовно гнездо.
Ембриону мој љубовен и животен.
Ти си она што никој не е,
и не би можел да биде во мојот свет.
Копнеж мој!
Опојна опивка,
скриена тајна непозната,
книга моја сочувана.
Искра и надеж за која постојам
на овој свет.

 

 

СИЛНА ЖЕНА

Ти...ти жено, ти..
Какво ли срце имаш ти?
Каква ли душа имаш ти?
Ти жено, што те знам,
те познавам.

Ти силна жено,
колку болки,
колку ножеви те распараа, жено?
Колку ли страдања преживеа жено?

Еј, ти жено...
Толку ли си цврста и силна,
колку што си и милна?!
Ти жено, што те знам и познавам,
или можеби, се уште те спознавам.
Дали е тоа храброст или цврстина?
Или тивко во мракот, во тишината,
ти жено ја смируваш душата?
Кој знае?

Твојата насмевка е прекрасна и волшебна,
исто колку и тагата, длабоко во твоите очи.
Борбена и цврста си ти жено,
мајка, пријателка...

Жена со меко срце и душа,
кој секој може да го слуша,
да го стопли и бодри,
како неа,
да се бори и да не падне,
кога и мора.

Какви ли си ти жена?!
Какво ли срце и душа имаш?!
Еј ти жено,
моја водилка и бодрилка,
ти мајко моја,
со душа и срце во единствена боја.

 

 

 Марија Симоноска 

Rođena 1984. godine u Prilepu, Republika Makedonija
Završila sam ekonomsku srednju školu i diplomirala na Ekonomskom fakultetu u svom rodnom gradu 2010. godine.
Pedagošku kvalifikaciju završila sam na Filozofskom fakultetu 2012. godine u Skoplju.
Živim i radim u Prilepu.

KNSINFO/ 17.9.2020.g.